واژه اوریگامی ترکیبی از دو لغت ژاپنی “اوری” به معنی تاشده و “گامی” به معنی کاغذ می باشد.
🔹
‏‎ غالبا درگذشته، واژه اوریگامی در اشاره به هنر قدیمی تازدن کاغذ مورد استفاده قرار می گرفت. هنری که در چین شکل گرفت و در ژاپن توسعه یافت. سبکی که در آن کاغذ برای ایجاد تندیس هایی انتزاعی یا دقیق از اشیاء یا ایده ها تا زده می شد.
🔹
‏‎بنابراین اوریگامی روش ابتکاری تازدن کاغذ برای ساخت فرم ها و اشکال زیباست. در اواسط دهه ۹۰ میلادی، این سبک به صورت هنری مدرن توسعه یافت و در معماری
‏‎ معاصر رواج پیدا کرد. معماران بسیاری در آثار خود از این سبک الهام گرفتند (گیلوفسکی، پلچینسکی و استوارتز، ۲۰۱۴؛ لنگ، ۲۰۰۷؛ پرازا- هرناندز و…. ۲۰۱۴).
🔹
‏‎تکنیک اوریگامی در سراسر جهان از طریق کسانی که به نقاط مختلف سفر می کردند، منتشر شد. با ارائه دستورالعمل های ساخت اوریگامی، این سبک در غرب نیز به عنوان یک ابزار جدید و بدیع مطرح گردید. روش سنتی ساخت اوریگامی در نتیجه چنین مبادلات فرهنگی دستخوش تغییر و تحول شد (تانتاوی، ۲۰۱۵). در این زمینه می توان گفت، اوریگامی مدرن که در قرن بیستم رواج یافت، بر اساس الگویی کاملا متفاوت شکل گرفت. یکی از هنرمندان و تئوریسین های تاثیرگذار در زمینه اوریگامی، فیزیک دان آمریکایی رابرت لنگ بود که نه تنها مقالات بسیاری در زمینه استراتژی های فولدینگ منتشر کرد بلکه در زمینه به کارگیری اوریگامی نیز در مسائل مهندسی در واقعیت به پیشرفت های چشمگیری دست یافت (همرلینگ، ۲۰۱۰). با پیشرفت های رخ داده، اوریگامی به عنوان منبعی الهام بخش برای مهندسین در رشته های مهندسی سازه، معماری، بیوتکنولوژی، پزشکی، مهندسی هوا و فضا و سایر حوزه های فنی، مورد توجه قرار گرفت (گیلوفسکی، پلچینسکی و استوارتز، ۲۰۱۴).
🔹
‏‎نکته دیگری که لازم به ذکر است، توجه معماران و مهندسین به گنجاندن رویکردهای پایدار در استراتژی های طراحی خود می باشد (کلوئپفر، ۲۰۰۸). در این زمینه، اوریگامی الهام بخش تعداد زیادی از طراحان و مهندسین به منظور دستیابی به روش هایی بدیع برای ساخت، نصب، نگهداری و شکل دادن
به اشیاء و سازه ها بوده است.
🔹
گسترش و رواج این سبک به ایجاد طرح های منطبق با معیارهای پایداری منجر شده است که شامل استفاده از مصالحی سبز مانند کاغذ می شود. متریالی که از قابلیت بازیافت بسیار خوبی برخوردار است (وو، ۲۰۱۵).
🔹