🔹
‏‎توانایی این معمار در خلق معماری ضد مادی است. طرح‌های او صرف نظر از اندازه بزرگ کارهایش , به صورت سیال و سبک آشکار است. اما نوول نشان داده که قادر به عرضه تصویر به عنوان یک عنصر سازنده معماری نیز هست.
🔹
‏‎او میداند چگونه با قرار دادن اساس کار بر روی ایده‌های انتزاعی , ساختارها را مانند واقعیت بسازد. این عناصر , همراه با توانایی های زیاد این مهندس معمار برا نوآوری در تکنیک ها و مواد ,آن چیزهایی هستند که از نظر بسیاری از افراد , سبک شخصی او را مشخص میکند. اما در واقعیت این عناصر در خدمت بخش هایی ملموس از معماری است.
🔹
‏‎تکنولوژی بالا و خرد گرایی , ابزارهایی هستند که نوول از آنها برای ساخت یک واقعیت استفاده میکند. آنها فی نفسه اهداف را تشکیل میدهند.
🔹
‏‎ژان نوول، برنده پریتزکر ۲۰۰۸ شد . او در سال‌های ماضی بارها انتظار این جایزه را داشت ولی امسال مطمئن شد که کنارش نگذاشته‌اند. هیات داوران ، نوول را به این خصوصیات ستود : تلا‌ش مستمر به عنوان معمار، کوشش برای تجربه‌های تازه و نوآوری در تمام فرم‌هایش برخلا‌ف کارهای اغلب لیدرهای حرفه ، کارهای نوول از استیل و فرم واحد و تکراری تبعیت نمی‌کنند.
‏‎به‌گفته خود معمار، هر ساختمان برای خودش داستانی دارد و ادامه پژوهشی است جداگانه. اقلیم بر کارهای او نقش خودرا می‌زند ، باد هم همینطور و حتی رنگ ابنیه اطراف. طبیعی است که همه این عوامل محدودیت‌هایی بر کار معمار اعمال می‌کنند ، ولی مگر معماری بدون چنین محدودیت‌هایی می‌تواند وجود داشته باشد؟ با اینهاست که اثر تبدیل به یک
مجسمه می‌شود.
🔹
‏‎نوول آگاهانه از ساختمان‌های عام دوری می‌کند ، ساختمان‌هایی که به‌قول خودش متاسفانه در بسیاری از آثار معاصر دیده می‌شود. او ساختمان را به روالی متفاوت می‌سازد ، با منطقی متفاوت و رنگی متفاوت. تلا‌ش او این است که بنایی بسازد برای یک مکان کاملا‌ مشخص و زمانی مشخص. از نظر او ساختمان موجودی است زنده ، بدین خاطر بهتر که هیچ ساختمانی ساختمان دیگر را ناراحت و مریض نکند